Sevmiştim seni… Bana bir gülüşünle, bir bakışınla unutuverirdim bütün acılarımı… Sadece sen olurdun hayatımda. Nasıl bir aşktı bu?… Ne vardın, ne de yok!…
“Sensizliğin” hüküm sürdüğü karanlık ve eski bir limandayım şimdi. Karanlık hücreme ışık olsun diye cama gözlerini çiziyorum dudaklarımla. Sonra tebessüm eden yüzün geliyor aklıma, yüreğim acıyor.
Yağmurlar yağıyor şehrime, boş caddeler yalnızlığa teslim. Çaresizlikler içinde sokakları geziyorum, sensiz bakıyorum denizin derin dalgalarına. Üşüyorum, yüreğimde üşüyor. Sonra geliveriyorsun aniden seninle güneş doğuyor şehrime, her yer yine sıcacık.
Gelişlerinse, hep gidişlerine gebe. Sana her kavuştuğumda, sevinmek bile korkutur oldu beni. Son defa değil bu vedalar, biliyorum gideceksin yine… Yalancı sevdalara kanıp, esen rüzgarlara aldanıp gideceksin. İçinden geçeni okuyor gözlerim, bu defa hazırım.
Sus! Konuşma gideceksen, yalanlar çare değil bana, acıtma kalbimi mevsimlik sevmelerinle. Ardına bakmadan git bu defa! Hiçbir söz söylemeden, yüreğimdeki temiz aşkı, yalanlarınla kirletmeden git ki, Bu da yaşayabileceğin en son gururun olsun!
